به گزارش خبرگزاری بین المللی کاسپین: سجاد جعفری نوشت:درآغاز، جوان و جوانی را از نگاه مقام معظم رهبری در می یابیم:جوانی، یک پدیده درخشان و یک فصل بی بدیل و بی نظیر از زندگی هر انسانی است. در هر کشوری که به مساله جوان و جوانان، آن چنان که حق این مطلب است، درست رسیدگی بشود، آن کشور در راه پیشرفت، موفقیتهای بزرگی به دست خواهد آورد. اگر کشوری مثل کشور ما باشد که جمعیت جوان، یک جمعیت غالب و بزرگ و یک نسبت عظیم از جمعیت کل کشور را تشکیل می دهد این قضیه اهمیت بیشتری پیدا می کند.
در ابتدا کافی است با واژه ی بدیع و شگفت آوری برای عده ای از جوانان به نام شغل آشنا شویم. شغل عبارت است از کار یا مجموعه فعالیت هایی که شخص به منظور کسب سود یا اخذ دستمزد انجام می دهد. بنابراین هر کاری که شخص برای تأمین معیشت خود انجام می دهد شغل محسوب می شود. یا به بیان رسمی تر در اصل ۲۸ قانون اساسی هر کس حق دارد شغلی را که بدان مایل است ومخالف اسلام و مصالح عمومی و حقوق دیگران نیست برگزیند.دولت موظف است با رعایت نیاز جامعه به مشاغل گوناگون برایهمه افراد امکان اشتغال به کار و شرایط مساوی را برای احرازمشاغل ایجاد نماید.
عده ای که خودشان هم نمی دانند چطور شد وارد دانشگاه شدند ، چطور مدرک گرفته اند و چطور صاحب شغل ،پست و مقام شده اند و ادعای علامه ی دهر بودن به آنها دست می دهد و با گرفتن یک لیسانس و گرفتن کار ومردم برای راه افتادن کارشان عنوان” مهندس” رابه ناف آنها می بندند و این بی سوادان مدرک دار صاحب پست امر به خودشان هم مشتبه می شود که بابا واقعا مهندس هستند و آن وقت است که فریاد “انابحرالعلوم” سر می دهند.
ادامه در سایت بین المللی کاسپین :
خبر گزاری صبح شفت:
http://www.sobheshaft.ir/?p=74814
شهرستان صومعه سرا چندی است واژه ی غریبی در اذهان عمومی کشور شده است و سیل عظیمی از هموطنان شریف و عزیز ما هنوز این نام بی نقطه را که تجلی ، نگین و نماد ابریشم،نیشکر و صنوبر است به سمع شان نرسیده.
چندی است که در میان کشتزارها و باغ های وسیع قرارگرفته در شهرستان محصولاتی چون توتون و چای به ندرت کشت و پرورش کرم ابریشم کاهش چشمگیری داشته است که تبعات آن قابل بحث و گفتگو می باشد
آداب و رسوم رایج در صومعه سرا از قبیل:لافند بازی ، کشتی گیله مردی و نوروزی خوانی که در جشن ها ، مراسمات و ایام خاصی از سال اجرا می شدند به فراموشی سپرده شده یا در حال فراموشی می باشند.صد حیف که رسم "گشه بوری" یکی از مراسم های مربوط به ازدواج کاملا از بین رفته است.شاید تنها یادگاری باقیمانده از زمان قبل مربوط به تعزیه خوانی عاشورا در ضیابر باشد که به لطف خدا هنوز پابرجاست و انشالله باقی بماند.
جاذبه های گردشگری این شهرستان از جمله مناره گسکر در جاده معروف به جاده
شاه عباسی که یادآور مناره های زمان سلجوقی است ، همچنان هیچ کتیبه ای برای
معرفی تاریخ بنا و سازندگان آن وجود ندارد.پل خشتی گازرودبار یا
گازروبار،اثار تاریخی هفت دغنان،پل خشتی روستای پردسر هنوز شرایط را برای
جذب گردشگر اماده نکرده است.
تالاب بسیار زیبا که با افتخار آنرا تالاب صومعه سرا معرفی میکنیم ، با
وجود آن زیبایی های طبیعی و زیستی که سالانه پذیرای پرندگان مهاجری چون:
کیلار،فیلوش و خوتکا هنوز تتوانسته آنطور که باید باشد جذب مسافر و گردشگر
نماید.
صنایع دستی شهرستان صومعه سرا از قبیل: حصیر بافی-سرامیک سازی-قلاب دوزی- معرق-گلیم بافی-فرش بافی-بامبو بافی-چموش دوزی و نازک کاری چوب که روزگاری چرخ معشیت مردم را می چرخاند هم اکنون برای بومی های این شهرستان نا آشنا و غریب است چه برسد به بیگانگان و مسافران.
ابریشم صومعه سرا که خاستگاه ابریشم ایران است و بدون شک در صنعت نوغانداری در کشور بی همتاست-متاسفانه چرخ دنده ی کارخانه هایش در حال ایستادن است که فقط کارخانه ی ابریشم کشی به عنوان بزرگترین کارخانه ابریشم کشی ایران در حال فعالیت می باشد.
با اینکه شهرستان صومعه سرا در ناحیه جلگه ای واقع شده ولی با وجود کوه ها و قللی مانند پلنگ دره،سفید لنگان،سیاه کوه و خمبارژی که حداکثر ارتفاعشان به 1200 متر می رسد،خالی از هرگونه مکان های تفریحی از جمله تله کابین ،سورتمه ریلی و یا مثلا ایجاد یک منطقه با لژهای خانوادگی و ... است
با وجود مراکز آموزشی و دانشگاه های متعدد متاسفانه شاهد پذیرش دانشجو در سطح تحصیلات تکمیلی و دکترای تخصصی نیستیم و از این حیث هم دچار مشکل و کمبود می باشیم.
این موارد گوشه ای از دغدغه ها و مشکلات شهرستان صومعه سرا است که به قلم بنده حقیر آمده تا شاید بتواند موجب پیگیری شود.