منتشر شده در :
پایگاه خبری و تحلیلی انعکاس آزاد
یادداشت: سجاد جعفری
با احترام کامل به اعضای محترم شورای شهری و روستایی این جغرافیای مقدس، در یادداشت مقابل روی سخن باکسانی است که با تکلیف خدمتگزاری آشنایی نداشته و هدفی جز این در سر می‌پرورانند.
با نظارت عینی بر حوادث انتخاباتی شهر،می‌توان شخصیت‌هایی را یافت، که برای کج کردن مسیر نظرات به سمت خود از تحمل منت گرفته تا برقراری افراد درجه‌یک خانواده بر سر صندوق آرا،به دنبال تصاحب این جایگاه هستند.
همه‌ی افراد کم‌وبیش به‌تناسب فعالیت‌های سیاسی یا اجتماعی با پدیده هایی به نام انتخابات که علمدار دموکراسی و مظهر جمهوریت از نوع اسلامی است آشنا هستند.تقریباً همه بر این نکته واقف‌اند که قبل از ارائه نظر و نوشتن آن بر روی برگه رای و انداختن آن به صندوق، دور دانه‌های کاندیدا هستند، طوری که زندگی این کاندیدای خادم به نفس آنان بسته‌شده و مردم هم می‌توانند در آن ایام شیرین که تبلور و نماد تحویل گرفتن کم سن -مسن و فقیر – داراست، لذت ببرند
در این ایام اهلا من العسل، صدای سلام و احوال پرسی عاشقان خدمت از صدای آذرخش قراتر و زیبایی لحن آن طوری است که واژه‌ها برای وصفش عاجز است.
اما کمی با گذشت روزها و شبها و انتخاب منتخبین، نه‌تنها خبری از آن عشق‌ورزی‌های عاشقانه نیست.چنان‌که گویی مهر سکوت بر لب زده و منتظر وارونه کردن ماجرای آن ایام هستند. در این حالت، یدک کشان نام شورا، با ماشین‌حساب‌های مهندسی خود که توانایی محاسبه اعداد منتج با چندین رقم اعشار را دارند مواجه شده و به‌صورت کاملاً فطری شروع به محاسبات خرج کرد خود می‌کنند. اینجاست که ناگهان فریاد وامصیبتا شنیده شده و تئوری‌های ترسیم‌شده از قبل به دنبال سهم خواهی آنان حتی از هوای شهر که شامل نیتروژن و اکسیژن است، می‌افتد. به‌طوری‌که در برخی از شهرها خبر داده‌شده که بعضاً این خدام به کریپتون و هلیوم هوا هم رحم نمی‌کنند.
اینجاست که مردم عزیز یعنی همان تاج سرها و نزدیک‌تر از پوست و گوشت‌ها، به لایه‌های آخری مبدل گشته و این ولی‌نعمتان به تعبیر حضرت امام خمینی(ره) به عاملین وقت‌گیری و اسیر کنندگی آنها تبدیل میشود.
وقتی همین سیر زمانی، اندک‌اندک طی میشود؛ که عامیانه آن را گذشتن خر از پل می‌دانند،آن شعارهای زیبا و دغدغه‌های بی‌شمار به ورطه نابودی رفته و آن تصمیماتی مهم است که منفعتش در هماهنگی با اعضای دیگر باشد. البته توجه خاص به این مطلب ضروری است، چرا که با واژه‌هایی نظیر بدهکاری،عدم گردش پولی و بار مالی فراوان، مواجه می‌شوند که دستی است بر سینه‌ی همان دغدغه‌ها و پیشنهاد‌های مطرح‌شده توسط آن خادمین دلسوز و مهربان که گویی در آن زمان پرشور نسبت به آن بی آگاه بوده و این آگاهی صرف ورودشان به پارلمان شهری بوده است.
جا دارد در بحث مبارزه با فساد و رشوه‌خواری خود کلام را کوتاه کرده و به سخنان مقام معظم رهبری در سال ۱۳۷۹ اشاره ای نمایم:از جمله موضوعاتى که می‌خواهم بسیار روى آن تکیه کنم، یکى این است که در شــهردارى، جلو سوءاستفاده‌ی مالى را بگیرید که بسیار مهم است. این، آن چیزى است که بلاشک در دوره‌ی قبل بوده، کم هم نبوده، زیاد بوده است و قابل‌انکار نیست. حالا شما خبر دارید، یا ندارید، گزارش می‌رسد، یا نمی‌رسد – که لابد هم می‌رسد – مبارزه با این هم از همه‌چیز، سخت‌تر است. جلو این را با قاطعیت بگیرید و نگذارید سوءاستفاده شود. شما آقایان نگذارید این تجربه‌ها تکرار شود. با رشوه – هر وقت خبر رسید – مقابله کنید؛ با تجمل‌پرستی در هزینه‌های شهردارى، مقابله کنید. تجمل‌پرستی، اصلا مطلوب و مقبول نیست. اسراف و زیاده‌روی در مخارج، مقبول نیست.
و در آخر به زبانی ساده، شهرنشینان در انتهای هر چهار سال با تغییراتی جزئی در سطح شهرها روبه‌رو شده که همان هم با بدهی‌های فراوان همراه است که دریافت همان مطالبات دل درگرو اعضای آینده شورای اسلامی داشته و دست شهردار آینده را می‌بوسد که البته خداوند به جیب مردم برکت دهد و اما پیشنهاد برادرانه حقیر به خادمان عزیز توجه کردن به همان حدیث کوتاه و اما مشهور از پیغمبر گرامی اسلام است که فرمودند: کُلُکُّم راعٍ و کُلُکُّم مَسؤولٌ عَن رَعِیَتِهِ (همه شما سرپرست و مسئول هستید و درباره زیردستانتان بازخواست می‌شوید)
